Forum Dąbrowskiego Klubu Fantasyki Bastion

Ruvus

Umysł, może klimat, a może...? Co tak naprawdę wyzwala intensywne myślenie? (Rzecz tyczy się sesji RPG oczywiście.)

Chciałbym poruszyć wyżej wymieniony temat . Zamieściłem go w dziale Monastyr, bo tyczy się tego systemu.

Jak to się dzieje, że prowadząc jeden scenariusz,kilku grupom, w każdej przebieg wydarzeń rozgrywa się inaczej i sesja ma różne zakończenia?

Dzisiaj prowadziłem sesje Monastyru i zaobserwowałem, że ten sam scenariusz w różnych grupach rozwija się inaczej. Gracze w drugiej grupie w innej kolejności na coś się nadziewali, inaczej wszystko wyszukiwali. Ja rozumiem, że jedną z przyczyn może być poziom umiejętności graczy. Ale czy tylko to ma decydujące znaczenie? Co tak naprawdę decyduje o czynach graczy? Czy może to być, np. klimat, który potrafi wymusić na graczu ruch? Czy może MG który podpuszcza gracza lub tez zwodzi go szyderczym uśmiechem, mówiąc idziesz tam ;]?
Tak więc zaobserwowałem, że gracze często na coś wpadają, jak coś jest bardzo absurdalne lub coś jest bardzo mało znaczące. Jedna grupa, olała informacje że winnica była ulubionym miejscem mości pana, a druga od razu odkryła, co się tam święci. Chcę uzyskać znacząca odpowiedź od was, mistrzowie gry. Co zaobserwowaliście, co ważne jest na sesji dla graczy? Emocje? Trzeźwy lub nie trzeźwy umysł? Przypadek? Twisted Evil

P.S: System jest wskazany na myślenie. Twisted Evil

CMDR Blue R

Gość

CMDR Blue R

A czy ja gdzieś w tym poście napisałem, że aby świetnie bawić się w RPG trzeba odgrywać postać?

Gość

racja, ale piję do tego, że odgrywanie postaci wcale nie musi oznaczać usilną chęć utrzymania jej przy życiu, bo napisałeś coś w tym tonie, a ja się poprostu dowaliłem do tak sformułowanej wypowiedzi Wink

chodzi mi tylko o to, że można dobrze odgrywać postać i mieć w dupie fakt czy ona przeżyje czy nie i w ogóle zlewać scenariusz.

a tak btw. masz rację, na dobrą sprawę wcale nie trzeba odgrywać postaci, żeby się dobrze bawić w rpg.

ale czy nie o to tu czasem chodzi ? Wink

inaczej zaczyna to trochę przypominać diablo.

CMDR Blue R

Chodziło mi bardziej przy odgrywaniu, że odsuwanie na bok słabości postaci (żądze, strach, itd) aby zrobić coś np. a'la Rambo. Owszem są postacie, co nigdy nie czują strachu, ale w przypadku RPG ich liczba jest wyjątkowo duża. Jeden z graczy/MG powiedział mi, że jeden z graczy źle gra, bo boi się o swoją postać (a jego postać miała się czego bać, oj miała).

W pełni się zgadzam z tym, co mówisz Very Happy

Sabrae

Wracając do meritum, ale z innej strony. Na intensywne myślenie nie pozwala śmiech na sesji oraz zjadanie notatek innych graczy. Notabene zawierających materiał obciążające postać zjadającego Wink

tu ukłon w strone rufusa.